Bewijs van een voorchristelijk geloof (heidendom) gevonden op de Veluwe

Na de Hervorming voerde de protestantse kerk een felle strijd tegen de zogenaamde "Paapse stoutigheden." Dit zorgde ervoor dat veel sporen van het heidendom verdwenen, met name ten noorden van de Grote Rivieren. Een uitzondering hierop is de Veluwe. Doordat dit gebied lange tijd ongerept bleef, zijn op diverse plekken nog resten van vroegere gebruiken te vinden. Deze locaties worden vaak geassocieerd met oude volksverhalen over mysterieuze gebeurtenissen, zoals de Mythstee, de Dobbe Gelle en het Solse Gat. Dit laatste bevindt zich in een van de oudste bossen van Nederland, bij Ermelo.

 

Het Solse Gat

Het Solse Gat dankt zijn naam aan de Germaanse zonnegod Sol, die door de lokale Germaanse bevolking werd vereerd. Hier brachten zij offers, waaronder fruit. Niet ver van deze plek ligt Drie, dat zijn naam ontleent aan de Germaanse bosgod Thri. In de zeventiende eeuw hadden de bosbeheerders, destijds "malenaars" genoemd, een bijzondere rol. Zij hadden eigen jurisdictie over de omliggende bossen, en men organiseerde zelfs jaarlijkse vergaderingen bij het Solse Gat. Bij deze vergaderingen werden strafzaken afgehandeld: illegale houthakkers werden streng gestraft, soms zelfs door het afhakken van vingers of handen.

 

De leylijnen van het Solse Gat

Het Solse Gat is een lage kuil in een heuvelachtig landschap en valt op door zijn onverwachte ligging. De plek is niet aangegeven op ANWB-paddenstoelen, maar kan gevonden worden door vanuit Ermelo richting Drie te rijden en de aanwijzingen naar Drie te volgen. Het Solse Gat bevindt zich ten zuidwesten van Drie, een dorp gelegen tussen Ermelo, Putten en Garderen.

Het gebied rondom het Solse Gat wordt gekenmerkt door opvallende natuur. Op een plattegrond zijn bomen gemarkeerd die in het gat staan of bijzonder opvallen, zoals een boom met paddenstoelen op de stam. Door het Solse Gat lopen verschillende leylijnen, krachtige energiebanen volgens esoterische tradities. Er zijn drie belangrijke leycentra in het gebied: een droge zone, een centraal deel, en een gebied met water. Deze leycentra hebben respectievelijk vijf, negen tot twaalf, en zes leylijnen die samenkomen. Elk van deze plekken draagt bij aan het mystieke karakter van het Solse Gat.

 

Een plek vol energie en historie

Het Solse Gat is een energetisch krachtige plek. De bomen in de omgeving lijken deze energie op te nemen en stralen deze kracht uit over een wijde omgeving. De oorsprong van deze bijzondere locatie ligt bij een heidens heiligdom. Rond het middenste leycentrum stond ooit een dikke boom, die vermoedelijk al voor het jaar nul een belangrijke spirituele rol vervulde. Mensen uit de omgeving herkenden deze plek intuïtief als heilig. Hier plaatsten zij offers, zoals fruit, als eerbetoon aan de goden.

 

Bron: Het Solse Gat en haar legende en Sagen van Ermelo

 

7e eeuw Begin van de kerstening. Kapel opgericht op de Wageningse Berg door missiebisschop Suitbertus (functioneerde 690/2, †na 711). Nederzetting op de Berg. Legende over heidense priesteressen met het brandend rad.

Op de Wagenigse Berg, aan de westkant van de Holleweg, ligt het familiegraf van de vroegere eigenaren van het landgoed Belmonte, Baron de Constant Rebecque. De tombe uit 1894 ligt binnen een groot hekwerk. De beschermde plaats bevat eveneens de restanten van een eeuwenoude kapel. Enkele muurfragmenten hiervan steken boven de grond uit en geven met hun hoeken globaal de grootte aan van het oudste kerkje van Wageningen: 21 meter lang en 7 meter breed. De muurresten bestaan uit tufsteen en lagen van keisteentjes, kalk en cement. Het zal rond 800 gesticht zijn, toen de bevolking gekerstend werd en zij op last van Karel de Grote hun grafveld aan de Diedenweg moesten inruilen voor gewijde grond. Het kerkje werd door de Noormannen verwoest.

Voorheen vermoed men op de berg een heidense een tempel, waar priesteressen de dienst uitmaakten. Een overlevering herinnert nog aan de voordagen van deze tijden en staat gebeiteld in een obelisk bij het graf: "Volgens overlevering bestond alhier 69 jaar na Christus ten tijde van de Romeinen, Vada, gelegen aan de doorwaadbare Rijn aldaar, Vado genaamd, benevens een heidense tempel, welks priesteressen voor elke krijg door een nog bestaande gleuf een wiel met brandend stro omwonden, de berg liet afrollen. Kwam dit wiel brandend en zonder omvallen beneden dan voorspelden zij een voorspoedige krijgstocht".

De herinnering aan het wiel vinden we terug in het stadswapen van Wageningen. Onderstaande tekst, is gebeiteld in een van de stenen banken op het kerkhofje.

“Het volk dat in de duisternis wandelt, zal een groot licht zien.

 Degenen die wonen in het land van de schaduw des doods, over dezelve zal een licht schijnen”,

Bron: Wens Verhalensite

1955 Viering 10-jarige Bevrijding.

Programma der feestelijkheden te Wageningen Heidense Priesteressen, Zaterdag 5 mei 1955

Een zestal heidense priesteressen en een Hoofdpriesteres verrichten hun ceremonieën. Oudtijds moet een heidense offertempel op de Wageningse Berg hebben gestaan op de plaats waar later de eerste Christenkapel is gesticht.  (Drukkerij H. Veenman & Zonen).

Maak jouw eigen website met JouwWeb