De appel als symbool van liefde door de eeuwen heen

Oude liefdessymbolen zijn vaak lastig te traceren, maar de appel is een opvallende uitzondering. Door de geschiedenis heen wordt deze vrucht in vrijwel alle culturen en tijdperken geassocieerd met liefde, passie, onsterfelijkheid en vruchtbaarheid.

In de Griekse mythologie gaf Dionysus een appel aan Aphrodite, de godin van de liefde. Bij het huwelijk van Zeus en Hera schonk Gaia appels als zegen. Tijdens huwelijken in het oude Griekenland deelden bruid en bruidegom vaak een appel, als symbool voor een gelukkig en voorspoedig liefdesleven. In de Noorse mythologie staan gouden appels symbool voor jeugd en onsterfelijkheid, terwijl de Kelten in appels een teken van liefde zagen vanwege hun lange houdbaarheid. Het Bijbelverhaal in Genesis mag de appel misschien een verboden vrucht noemen, maar door de geschiedenis heen is zij juist een krachtig symbool van liefde, voorspoed en het leven zelf. Er is niets ‘fout’ aan de appel, integendeel.

Maar dat is nog niet alles. De appel herbergt een bijzonder geheim. Wanneer je een appel horizontaal doorsnijdt, onthult zich een pentagram, met in elke punt een zaadje. Dit pentagram is voor velen een krachtig symbool dat de vijf elementen vertegenwoordigt: lucht, vuur, water, aarde en spirit. Bovendien wordt de appel gezien als een symbool van de aarde zelf.

Benieuwd naar meer geheimen van de appelboom? Lees er alles over in onze uitgebreide PDF.

 

Cupido (Amor) & Eros: Eros, de zoon van de Griekse liefdesgodin Aphrodite, en Cupido, het kind van de Romeinse godin Venus. Met zulke iconische liefdesgodinnen als moeders, kunnen zij zich geen betere afkomst wensen. Hun vaders, Ares en Mars, zijn krachtige oorlogsgoden – een fascinerend contrast met de liefde die hun zonen vertegenwoordigen.

Vooral Cupido wordt vaak afgebeeld als een klein, strijdlustig figuurtje met vleugels, een boog en pijlen. Word je door een van zijn pijlen geraakt? Dan ben je ogenblikkelijk verliefd! Soms draagt Cupido een blinddoek, want – zoals het gezegde luidt – liefde is blind! Wist je dat deze uitdrukking hier haar oorsprong vindt?

In veel culturen vinden we godinnen die de liefde personifiëren. Venus is de bekendste liefdesgodin van de Romeinen. Bij de Grieken stond zij bekend als Aphrodite, terwijl een oudere naam voor haar Astarte is. Aphrodite werd de moeder van Eros, en Venus schonk het leven aan Cupido.

Uit Egypte kennen we Isis, de godin die symbool staat voor liefde, moederschap, vruchtbaarheid en trouw. Door haar onvoorwaardelijke liefde slaagde ze erin haar echtgenoot, Osiris, weer tot leven te wekken. Al moest Osiris in het dodenrijk blijven, samen kregen zij een zoon: Horus. In Ierland (bij de Kelten) vereerden ze Aine, terwijl de Germanen hun Freya hadden als geliefde godin van de liefde.

 

In het oude Rome werd de (rode) roos de ‘bloem van Venus’ genoemd.

Venus is de Romeinse godin van de liefde. De roos was een populaire bloem bij veel goden. Aphrodite wordt vaak afgebeeld met een rode roos evenals Isis. Aphrodite is daarnaast bekend om haar relatie met Adonis, een sterveling (!). De relatie werd Adonis fataal, maar uit het bloed van Adonis zou Aphrodite een bloem laten groeien, de rode roos, symbool voor de liefde, voor eeuwige liefde en voor schoonheid. Door de eeuwen heen is de roos in ieder liefdesdrankje als ingrediënt te vinden.

Al sinds de tijd van de oude Egyptenaren staat de ronde vorm van de ring symbool voor oneindige liefde. 
Zij introduceerden ook de traditie om een trouwring aan de linkerhand te dragen.
Volgens de Egyptenaren loopt er in de linkerhand een speciale ader, de ‘Vena Amoris’, die rechtstreeks vanuit het hart naar de ringvinger gaat.

De ring is eindeloos, zonder begin of einde, en staat zo symbool voor de eeuwigheid van de liefde. Een trouwring vertegenwoordigt een eeuwige verbinding tussen twee geliefden. Een van de meest bijzondere trouwringen is van Ierse oorsprong: de Claddagh-ring. Deze ring toont twee handen die een hart vasthouden, bekroond door een kroon. Het hart symboliseert liefde, de kroon staat voor loyaliteit en de handen vertegenwoordigen vriendschap. Het ontwerp dateert van meer dan 300 jaar geleden en is nog altijd geliefd. Tegenwoordig wordt de Claddagh-ring vaak in goud uitgevoerd, terwijl de Romeinen vroeger soms kozen voor ijzer.

Het dragen van de trouwring aan de linkerhand is dus geen kerkelijke traditie, maar vindt zijn oorsprong in een eeuwenoude symboliek.