Voordat het christendom ontstond, geloofde de mensheid in meerdere goden en godinnen. In tegenstelling tot vandaag, leefden mensen destijds in diepe verbinding en harmonie met moeder natuur. Dit werd vaak aangeduid als een natuurreligie of heidendom, de (oer)wortels van de huidige religies én van veel van onze hedendaagse feesten. Destijds vierden mensen feesten die nauw verbonden waren met moeder natuur en hun goden. Het jaar was opgedeeld in 8 feesten, ook wel het jaarwiel genoemd. Deze feesten bestonden uit 4 seizoensfeesten, ook bekend als zonnefeesten, en 4 landbouwfeesten.

Het is een onvermijdelijk feit dat de geschiedenis vol zit met religieuze, rituele en sociale elementen die door de ene samenleving zijn overgenomen om een andere te versterken. Dit gebeurde vaak met als doel het eigen geloof te beschermen en een ander geloof te ondermijnen of als inferieur af te schilderen. Ook onze oude feesten zijn hier slachtoffer van geworden, vervangen door christelijke vieringen die onder de naam van Jezus werden gevierd. Of beter gezegd, zijn naam werd misbruikt om deze transitie te rechtvaardigen.

Jezus heeft zich niet laten kruisigen om als instrument voor eigenbelang te dienen. Het is tijd voor een herbezinning en een rechtzetting van de geschiedenis. De kerk draagt de verantwoordelijkheid om haar rol in deze gebeurtenissen onder ogen te zien en te erkennen. Dit is niet alleen verschuldigd aan Jezus, maar ook aan haar gelovigen.

Waar liggen de roots van onze huidige feesten?
De eeuwenoude traditionele volksfeesten vormen de basis van de feesten die we vandaag de dag vieren.
Ze werden al in de oudheid gevierd, tijdens beschavingen die nu grotendeels in de vergetelheid zijn geraakt. Voor velen betekenen deze dagen simpelweg een fijne vrije dag, maar vaak weten we niet meer wat er precies gevierd wordt of of datgene nog klopt met de oorspronkelijke betekenis.

De geschiedenis zoals we die op school leren, vertelt vaak een ander verhaal. Er wordt nauwelijks aandacht besteed aan het heidendom of aan de oude religies. Wat ooit bekend, vertrouwd en traditioneel was, is inmiddels ‘onbekend en onbemind’ geworden.