Ontdek vergeten historie
Duik in de superboeiende wereld van de Ethiopische Bijbel! Het zit bomvol geschiedenis, verhalen over engelen en duivels, en een kijkje in de religieuze prehistorie. Check wat je echt moet weten als je hier bent. Ontdek die bijna vergeten geschiedenis van de Ethiopische Bijbel en waarom het nog steeds mega-interessant is voor iedereen die spiritueel op zoek is. Laat je inspireren door deze oude wijsheid en geef je kennis een boost!
De oudste Bijbel ter wereld
De Ethiopische Bijbel is uniek omdat het de oudste nog gebruikte Bijbel is, met boeken die in de westerse wereld verloren zijn gegaan. Ontdek de verhalen en inzichten die deze bijzondere tekst te bieden heeft.
De Ethiopische Bijbel is uniek door zijn grote canon, met name de opname van Henoch en Jubileeën. De Garima-evangeliën behoren tot de alleroudste bewaarde Bijbelmanuscripten ter wereld. In hun interpretatie van de duivel baseren ze zich niet op "Lucifer", maar vooral op het Boek van Henoch, waarbij Satan wordt gezien als de leider van de gevallen engelen (Wachters) die op aarde zondigden, en als de eeuwige verleider van de mensheid. De afwezigheid van de erfzondeleer benadrukt zijn actieve rol in het verleiden van individuen.
Voor de interpretatie van Satan en de gevallen engelen is het Boek van Henoch essentieel in de Ethiopische traditie, evenals de verhalen in de Kebra Nagast (een episch Ethiopisch werk) over de relatie tussen koning Salomo, de koningin van Sheba en de geboorte van hun zoon Menelik I, waar demonen ook een rol spelen.
- Oudste Ethiopische Manuscripten: De beroemdste en mogelijk oudste Ethiopische manuscripten zijn de Garima-evangeliën.
- Datering: Lang gedacht 5e-6e eeuw, recente koolstofdatering suggereert mogelijk tussen 330 en 650 n.Chr., met een goede kans op een datum in de 4e/5e eeuw. Dit zou ze tot de oudste geïllumineerde christelijke manuscripten ter wereld maken, en zeker tot de oudste van de Ethiopische traditie.
Samenvatting:
- Vóór Christus: De meeste boeken van het Oude Testament, plus belangrijke Ethiopische toevoegingen zoals Henoch, Jubileeën, 1 Esdras en 3 Makkabeeën.
- Na Christus: Alle boeken van het Nieuwe Testament, plus latere toevoegingen zoals De Herder van Hermas, Ethiopische Clementines, Ethiopische Orden, en 4 Esdras.
Belangrijk punt: De canon zelf is later vastgesteld. Hoewel de individuele boeken oude wortels hebben, werd de definitieve lijst van 81 boeken als de officiële canon van de Ethiopisch-Orthodoxe Kerk waarschijnlijk pas veel later vastgelegd (mogelijk tussen de 14e en 16e eeuw). De oudste fysieke manuscripten van Ethiopische Bijbelboeken (zoals de Garima-evangeliën) dateren uit de 4e-6e eeuw n.Chr., lang na de oorsprong van de meeste teksten zelf.
De Ethiopische Bijbel onthult hoe het begin van het bijbelverhaal diep verweven is met oude natuur- en elementenculten. Het laat ook zien hoe het christendom deze figuren later herinterpreteerde en van een nieuwe betekenis voorzag.
Wist je dat?
De Ethiopische Bijbel niet alleen de oudste, maar ook de meest complete bijbel ter wereld is die nog steeds in gebruik is?
Deze bijzondere bijbel bevat boeken die in het Westen verloren zijn gegaan, zoals Henoch en Jubilees.
Juist in deze teksten ontdekken we aanwijzingen van een eeuwenoude, diepe spiritualiteit.
De gevallen Engelen (wachters)
Dit zijn geen "onzichtbare hemelwezens" die ver van ons verwijderd zijn. Het zijn personificaties van elementen en natuurkrachten. De gevallen engelen, ook wel bekend als de Wachters of Grigori, brachten kennis naar de mensheid, zoals magie, astrologie en metaalbewerking. Azazal (Lucifer) stond de gevallen engelen hierin bij. Hoewel dit leidde tot chaos en corruptie op aarde, wordt het beschreven als een gevolg van de vrije wil van de mens zelf.
Engelen, Windrichtingen en Elementen:
Henoch 71-72 koppelt engelen aan de vier windrichtingen en natuurkrachten. De Exacte Verdeling in Henoch 20:1-8. Henoch 20 maakt deel uit van het Boek der Wachteren (1 Henoch 1–36), het oudste gedeelte van het boek. Geschreven tussen 300–200 v.Chr., mogelijk in de tijd van de Makkabeeënopstand (ca. 167–160 v.Chr.).
Bewijs:
- Aramese fragmenten van Henoch 20 zijn gevonden in Qumran (Dode Zeerollen, ca. 150 v.Chr. – 70 n.Chr.), bewijzend dat de tekst pre-christelijk is.
- De rol van engelen sluit aan bij apocalyptisch Joods denken uit deze periode (o.a. invloed uit Perzië/Babylon).
Moderne Verdeling van Aartsengelen over Windrichtingen.
In de westerse Bijbelcanon werden veel functies weggelaten, vereenvoudigd en aangepast, wat leidde tot een verschuiving in de rol en interpretatie van engelen. Waar deze wezens oorspronkelijk leraren en gidsen waren, maakten de kerk er engelen van die slechts gehoorzamen aan één god. Vaak gebeurde dit om beter aan te sluiten bij het idee van één God en een beperkte hiërarchie binnen het engelenstelsel. Figuren die oorspronkelijk neutraal of zelfs positief werden gezien, zoals Lucifer en de Wachters, kregen in de christelijke interpretatie een negatieve connotatie. De lichtbrengers werden vijanden. Dit gebeurde omdat zij werden geassocieerd met het geven van kennis of kracht aan mensen, iets wat door de kerk als gevaarlijk werd beschouwd. Het bekende beeld van Lucifer als ultieme vijand is dan ook deels ontstaan door het demoniseren van een oudere figuur die licht of kennis bracht. In oudere religies werd zo’n figuur vaak juist gezien als een held of leraar.
De misvatting rond de duivel
Belangrijk: De Ethiopische Bijbel benadrukt dat ieder mens beschikt over een vrije wil. Dit betekent dat slechte of rebelse daden nooit eenvoudigweg aan "de duivel" kunnen worden toegeschreven; de mens draagt altijd zijn eigen verantwoordelijkheid.
Het beeld van een almachtige "Duivel" die de mensheid bedreigt, is een kerkelijke creatie die eeuwenlang werd gebruikt als middel om angst te zaaien en zodoende controle over mensen uit te oefenen. In de Ethiopische traditie bestaat het concept van Lucifer als "duivel" niet. Het kwaad wordt hier vaak omschreven als een verstoring van balans, in plaats van een op zichzelf staande demonische kracht. Ook in natuurreligies zien we een vergelijkbare gedachte: geen allesoverheersende vijand, maar eerder de noodzaak om balans te bewaren tussen tegengestelde krachten. De Ethiopische geschriften beschrijven geen grote "duivel" die de mens tot kwaad verleidt!
De naam Lucifer (ook wel Azazel genoemd) is afkomstig van het Hebreeuwse woord helel, dat in Jesaja 14:12 wordt vertaald als "stralende, zoon van de dageraad". Latere kerkvaders zoals Tertullianus en Augustinus interpreteerden deze passage symbolisch, als een verwijzing naar de gevallen engel (Satan). Hierdoor werd "Lucifer" in de westerse christelijke traditie synoniem met Satan. Tijdens de middeleeuwen vereenvoudigde de kerk dit concept verder: "Lucifer is de gevallen engel, hij is de Duivel, en hij verleidt de mens tot het kwaad." Deze simplificatie werd gebruikt om angst in te boezemen en machtsstructuren te versterken.
In de Ethiopisch-christelijke exegese wordt de westerse koppeling tussen "Lucifer" en "Satan" minder nadrukkelijk gemaakt. Toch bestaan er bijzondere verhalen over engelachtige figuren die in opstand komen, zoals beschreven in enkele apocriefe geschriften. In bijvoorbeeld het “Second” of “Third Book of Ethiopian Maccabees” wordt de duivel genoemd als een gevallen engel die weigerde te buigen voor Adam.
Het omgekeerde pentagram, met de punt naar beneden, wordt vaak verkeerd begrepen. Het staat niet voor iets duivels, maar symboliseert juist rebellie en verzet. Het heeft dus niets te maken met Satan of demonische betekenis!
Verder is er in Ethiopische exegetische tradities (zoals in specifieke commentaren van Matthew Clarke, Wongel Radio) kritiek op de westerse interpretatie van Jesaja 14:12; dat "Lucifer" in feite niets te maken zou hebben met satan, maar eerder een literaire referentie is aan een vulgaire spot op een aardse koning .
Daarnaast bestaan er in Ethiopisch-Orthodoxe context apocalyptische en legendarische teksten (zoals het Conflict of Adam and Eve … in Ge’ez), waarin Satan of verwante figuren een rol spelen, maar die doorgaans niet de symboliek van “Lucifer” zoals in westers-christelijke traditie ontwikkelen.
Thema Westerse traditie Ethiopische traditie
Lucifer in Jesaja 14:12 Vertaald als "Lucifer", geïnterpreteerd als Satan of gevallen engel Sterke kritiek op deze interpretatie; eerder poëzie of allegorie over Babylon
Canon van de Bijbel Circa 66 boeken (Protestants), 73 (Katholiek) 81 boeken, inclusief Enoch, Jubilees, Meqabyan etc.
Figuur van een gevallen engel Lucifer ≈ Satan Verhalen bestaan (zoals in Meqabyan) maar geen overname westerse mythologie
Engelen- & demonologie Traditioneel, maar minder uitgebreid Zeer uitgebreid, inclusief werken als Enoch-Jubilees
Conclusie
De Ethiopische Bijbel is uniek in zowel inhoud als interpretatie. Zo wordt de naam Lucifer, zoals die in westerse tradities vaak aan Satan wordt gekoppeld, daar niet standaard op dezelfde manier gebruikt. Wel bevat de Ethiopische canon apocriefe en aanvullende geschriften waarin een "gevallen engel" voorkomt, maar deze verhalen staan los van de westerse mythe waarin Lucifer gelijkgesteld wordt aan Satan. In de oudste Bijbelversies wordt kwaad bovendien gezien als het gevolg van keuzes en kennis, niet als iets dat wordt veroorzaakt door een bovennatuurlijk wezen dat ons dwingt.
#bijbel, #duivel, #satan. #lucifer, #engel, #kerk #rome, #oudereligie #pentagram #natuurreligie
Maak jouw eigen website met JouwWeb