Datum: rond 1 of 2 februari
Land / gebied: Wereld
Religie: Natuurgodsdienst
Soort: Ploeg en zaaifeest, zuiveringsfeest, vruchtbaarheidsfeest, landbouwfeest
Imbolc heeft echter nog lang de invloed van heidense gewoonten ondervonden. Tijdens de viering kwam een maagd op een ezel de kerk binnen, vaak ging ze heel wat minder maagdelijk weer weg. Dat er seksuele uitspattingen en drankgelagen plaatsvonden, blijkt uit het feit dat veel kerkelijke gezagsdragers er heftig tegen protesteren. Het is geen toeval dat het woord lichtmis een woord is waarmee een sloerie wordt aangeduid.
Imbolc (of Oimelc) wordt ook wel het ploeg- en zaaifeest genoemd en is een heidens zuiveringsfeest.
Nu nog is het bij sommigen traditie om in februari een grote voorjaars schoonmaak te houden. Alle Midwinterversieringen moeten het huis uit zijn, want we doen afstand van de winter en maken ons klaar voor de lente. Februa (uit februari) is ook het Latijns voor zuivering.
Na de winter worden de akkers weer vruchtbaar gemaakt, met behulp van de Godin. Een beeldje van de Godin werd rondgedragen en ondergedompeld in water om te reinigen en vruchtbaar te maken, zodat de Godin de aarde reinigt en opnieuw vruchtbaar maakt voor een goede oogst. Later werd een beeld van Maria rondgedragen.
Imbolc betekent in of om de buik. Om de buik lijkt de meest logische vertaling, omdat men vroeger driemaal ritueel om de akker heen ploegde. De akker werd gezien als de moedergodin zelf.
Imbolc feest wordt veelal in verband gebracht met de Keltische (Ierse) Godin Brigid, het wordt dan ook vaak gezien als een Keltisch feest. Brigid is een vuurgodin, vruchtbaarheidsgodin en de Godin van de inspiratie /poëzie. In de Brigitta-tempel van Kildare werd een 'eeuwig' vuur ter ere van haar brandende gehouden door negentien maagdelijke priesteressen. Brigid is later 'opgenomen' in het Christelijke geloof (als vroedvrouw van Maria of in andere verhalen als dochter van een druïde en zich door Saint-Patrick liet bekeren). Bij de Germanen stond de moedergodin Nerthus centraal.
Oimelc kan worden vertaald als schapenmelk, en zou dusdanig verwijzen naar de geboorte van lammeren in het voorjaar, waardoor de productie van schapenmelk weer op gang komt.
Het is gebruikelijk om bij Imbolc een kruis, 'Brigid's Cross', te maken van het laatste graan. Dit kruis hangt het hele jaar in huis, tot er het volgende jaar een nieuwe wordt gemaakt. Het kruis activeert de levenskracht van het graan.
Een ander gebruik bij Imbolc is het maken van een graanpoppetje. Deze graanpoppetjes worden gebruikt om te voorspellen hoe de oogst gaat worden.
Datum: woensdag 2 februari 2022
Land / gebied: Wereld (Christenen)
Religie: Christendom (Rooms-Katholicisme)
Soort: Maria Lichtmis
Ook Imbolc werd overgenomen. De tweede februari werd het feest van Maria Lichtmis. De Heilige Maagd Maria moest veertig dagen na haar bevalling gereinigd worden, volgens de Joodse wet. Omdat de Heilige Maagd Maria niet onrein kon zijn, hoefde ze eigenlijk niet gereinigd te worden, maar aangezien de Heilige Maagd zeer gezagstrouw was en in alles het goede voorbeeld, hield zij zich aan de Joodse wet. Net zo goed als Jezus die en besneden en gedoopt werd.
Meer over Maria Magdalena, een bijzondere apostel MariaMagdalena.pdf
Datum: zondag 27 februari t/m dinsdag 1 maart 2022
Land / gebied: Wereld
Soort: Folkloristisch (Ludiek feest)
Religie: Christendom
Is Imbolc de voorloper van het Carnaval?
Waar de traditie van verkleden en feesten vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Vroeger zaten de kerken er dan ook danig mee in hun maag. Het enige dat ze wisten was dat het een hardnekkig heidens gebruik was. Eén aannemelijke theorie is dat het feest van de Grieken afkomstig is. Zij vierden eind februari een driedaags feest ter ere van Dionysus of Bacchus. Afbeeldingen van deze god van de wijn werden op een scheepskar (carrus navalis) door Hellas gereden.
In de historische verankering van het carnavalsfeest zijn grofweg twee stromingen te onderscheiden. Op de eerste plaats is er de visie op het feest als een van oorsprong heidens lentefeest met vruchtbaarheidsrituelen. Koning Winter moest worden verdreven zodat de vruchtbaarheid na de winter terug kon keren. In de middeleeuwen zou de katholieke kerk dit heidense feest gekerstend hebben en opgenomen in de liturgische jaarkalender.
De meeste populaire studies over het carnaval beginnen met een historisch overzicht dat tot ver vóór Christus teruggaat. Maskerades, de tijdelijke opheffing van de sociale ongelijkheid, het instellen van een korte periode van chaos en uit het volk aangestelde schertskoningen die enkele dagen heersen; dit soort feestrituelen kwam in het oude Babylon, in Mesopotomië en Egypte, bij de Grieken, de Romeinen en de Germanen al voor.
Omdat de heidense gebruiken niet uit te bannen waren, besloten de kerken er op positieve wijze gebruik van te maken. Zij verbonden het feest aan de Vastenavond. De naam carnaval zou in dit verband afkomstig zijn van het Latijnse carne vale ('vaarwel vlees'). Een andere aannemelijke verklaring is dat het een afleiding is van 'carrus navalis'.
Het 'heidense' carnaval werd in heel Europa gevierd. Bijvoorbeeld in Rusland is dit feest bekend onder de naam maslenitsa (vrij vertaald: boterfeest). Antropologisch gezien is het carnaval een omkeringsritueel, waarin maatschappelijke rollen worden omgedraaid en normen over gewenst gedrag worden opgeschort.
(Bron: vanharte.nl )
De religieuze betekenis van carnaval
Carnaval wordt ook Vastenavond genoemd, al is dit eigenlijk de dinsdagavond van carnaval. Van oudsher was het een eetfestijn, omdat het de laatste mogelijkheid was zich te buiten te gaan voor de 40 dagen vasten, waarin men zich beperkte tot het minimaal noodzakelijke.
De vasten is ter herdenking van de 40 dagen die Jezus volgens het Nieuwe Testament in de woestijn vastte en tevens ook tot bezinning op de christelijke kernwaarden. Op vette dinsdag (voor de vasten) werd al het vet wat er in huis was opgemaakt omdat het anders zou bederven. De term is afgeleid van het Latijn: carne vale, wat 'vaarwel aan het vlees' betekent.
Een andere mogelijke verklaring voor de term is het eveneens Latijnse carrus navalis: scheepswagen, hetgeen zou verwijzen naar rondtrekkende groepen in een als een schip ogende wagen of kar, het zogenaamde narrenschip, maar ook kan slaan op het schip waarmee de god van de zee der Kelten/Germanen uit het noorden kwam om deel te nemen aan de winterfeesten. De Romeinen vierden het feest van de saturnalia dat veel kenmerken van het hedendaagse carnaval had zoals drink en eetgelagen, een soort prins carnaval, vermommingen en optochten door de straten.
Waarschijnlijk bestond het carnavalsfeest dus al langer dan de christelijke traditie, en heeft de kerk het gemakkelijker gevonden het heidense carnaval in een katholieke traditie om te zetten dan het uit te bannen. Dit was overigens ook met andere voorchristelijke feesten gebeurd zoals Kerstmis dat oorspronkelijk een 'heidens' midwinterfeest was.
(Bron: Wikipedia)
Het zoveelste feest, dat de kerk heeft afgenomen van hun voorloper het Heidendom!
Maak jouw eigen website met JouwWeb